Η μέρα που έγινα κι εγώ ”λύκος”
Κόκκινος σαν ντομάτα
Εκδόσεις Δεσύλλας
Η σημερινή ανάρτηση περιλαμβάνει δυο ρεαλιστικές ιστορίες για τον εκφοβισμό που μπορεί να υποστεί κάνεις μέσα και έξω από το σχολείο, στο δρόμο, στη βόλτα, παντού! Επιβάλλεται λοιπόν να μάθουμε στα παιδιά μας να λειτουργούν με ενσυναίσθηση, δηλαδή να μπαίνουν στη θέση του άλλου και να μην κάνουν πράγματα που στα ίδια δεν θα τους άρεσε να συμβούν.
Η μέρα που έγινα κι εγώ ”λύκος”
Η Σάρλοτ από μικρή φοβάται τους λύκους. Οι μεγάλοι της λένε ότι οι λύκοι υπάρχουν μόνο στα παραμύθια. Όμως υπάρχει ένας στο σχολείο της Σάρλοτ. Την λένε Άγκνες και πάει παντού με την αγέλη της. Στην τάξη κάθισε μαζί της στο ίδιο θρανίο και νόμιζε ότι έγιναν φίλες. Στο διάλειμμα όμως η Άγκνες με την υπόλοιπη παρέα της εκφοβίζουν τα υπόλοιπα παιδιά, γίνονται επιθετικοί απέναντι τους και γελάνε.
Η μικρή Σάρλοτ νιώθει έναν κόμπο στο στομάχι της που διαρκώς μεγαλώνει και την κάνει να νιώθει άρρωστη καθώς φοβάται να πάει στο σχολείο.
Η ανάγκη της όμως να είναι αποδεχτή και να έχει φίλες, μετατρέπει την ίδια σε “λύκο” όταν ένα πρωινό επιτίθεται λεκτικά σε ένα άλλο παιδάκι τον Σάιμον. Αυτή η συμπεριφορά, της δίνει το εισιτήριο για να μπει στην αγέλη της τρομερής Άγκνες. Παρόλα αυτά όμως η Σάρλοτ νιώθει ακόμα πολύ άσχημα και για τον φόβο που προκάλεσε στον Σάιμον όταν καταφέρνει τελικά να μιλήσει στη μαμά της.
Τότε μόνο καταλαβαίνει ότι ο θυμός μπορεί να σε μεταμορφώσει, να σε αλλάξει από αυτό που είσαι. Οπλισμένη με θάρρος την επόμενη μέρα η μικρούλα μας υψώνει το ανάστημά της στον λύκο του σχολείου, απαρνείται την αποδοχή της Άγκνες και της αγέλης της και αποκτά τον πρώτο αληθινό της φίλο. Γιατί με έναν φίλο νιώθουμε πάντα πιο δυνατοί.
Η εικονογράφηση του βιβλίου αποτυπώνει άριστα το κείμενο και του δίνει την ένταση που χρειάζεται προκειμένου να γίνει η ιστορία αυτή αντιληπτή και κατανοητή στα παιδιά. Μια ρεαλιστική ιστορία για τον εκφοβισμό που μπορεί να υποστεί κάνεις μέσα και έξω από το σχολείο, στο δρόμο, στη βόλτα, παντού!Μια ιστορία που δείχνει στα παιδιά δύο όψεις τις οποίες μπορεί να ζήσουν ή έχουν ζήσει ή έχουν παρευρεθεί ως θεατές.
Μπορείτε να βρείτε το βιβλίο εδώ
Κόκκινος σαν ντομάτα
Ο μικρός Όσκαρ έχει κόκκινα μάγουλα από την ώρα που γεννιέται. Η μαμά του βρίσκει πολύ όμορφο αυτό το χαρακτηριστικό του όμως τα ξαδέρφια του έχουν άλλη άποψη και του λένε πως είναι κόκκινος σαν ντομάτα.
Στο νηπιαγωγείο το μικρό αγόρι έχει τη συμπαράσταση των συμμαθητών του όμως δεν συμβαίνει το ίδιο και στο δημοτικό. Τα παιδιά τον κοροϊδεύουν και γελάνε. Τον αποκαλούν ντομάτα και ο Όσκαρ δυσκολεύεται να αντιμετωπίσει αυτή την κατάσταση που τον κάνει να ντρέπεται συνεχώς και να στεναχωριέται. Αυτό το παρατσούκλι του δυσκολεύει πραγματικά τη ζωή και μάταια προσπαθεί να κρύψει τα κόκκινα μάγουλα του. Σε μια παρόμοια κατάσταση όμως βρίσκεται ακόμα ένα κορίτσι από την τάξη του, η Σούζι που κρύβεται στα διαλείμματα στην αποθήκη της αυλής του σχολείου.
Μια μέρα όμως η δασκάλα τους ανακοινώνει ότι θα ανεβάσουν μια θεατρική παράσταση για την σχολική γιορτή. Τότε δίνεται μια ευκαιρία στον Όσκαρ να αποδεχτεί τον εαυτό του και να αποκτήσει αυτοπεποίθηση.
Μια ιστορία σημερινή, που μιλάει για την διαφορετικότητα, θίγει στον σχολικό εκφοβισμό και το πως τα παιδιά δυσκολεύονται να αποδεχτούν τον εαυτό τους και να διαχειριστούν αυτή την κατάσταση αλλά και τα συναισθήματά τους. Υπάρχουν φορές που απομονώνονται από τον κοινωνικό περίγυρο και σε κάθε περίπτωση τους είναι δύσκολο να ενταχθούν ξανά σε μια ομάδα. Όσο πιο έγκαιρα γονείς και δάσκαλοι το διαπιστώσουν αυτό τόσο πιο γρήγορα μπορεί να αποκατασταθεί η αυτοπεποίθηση των παιδιών.
Μπορείτε να βρείτε το βιβλίο εδώ
